Voor u zo meteen de wenkbrauwen gaat fronsen als u leest dat ik vanochtend al om 8 uur in het Rivierenhof stond: ik heb daar zo mijn redenen voor. Vier, om precies te zijn.
Reden #1: ik was toch wakker
Ik was altijd al een vroege vogel maar sinds ik kinderen heb, is mijn bioritme zo ingesteld op wakker worden tussen 6 en 7, dat er helemaal niks geks meer is aan om 8 uur in een park te staan.
Reden #2: ik had alles voor mij alleen
Echt waar, ondanks reden #3. Ik was bijna heel de tijd helemaal alleen. En dat is een verademing als je in het meest volgebouwde, dichtst bevolkte stukje van je land woont.
’t Is te zeggen: ik was alleen, samen met…
- 1 reiger
- 1 stelletje eekhoorns
- 1 roodborstje
- 1 koppel ganzen op hun nest
- een massa vogels – of toch hun gefluit – waardoor ik me net Assepoester voelde in de tekenfilm (zonder de jurk en met stapschoenen aan dan)
- 1 snelle haas
Reden #3: er waren ook joggers en hondenuitlaters
En – geef toe – dat vindt u toch niet raar ? Als iemand ’s ochtends voor het ontbijt gaat joggen? Of als de hond dringend naar buiten moet? Ah, wel, ik moest ook dringend naar buiten. Niet voor een plasje, maar toch.
Reden #4: het was magisch
De lage mist over de vijver en tussen de bomen en daar de zon overheen – echt, dat doet deugd aan mijn ogen. En daarvoor moet een mens er al om 8 uur staan, want toen ik om 9 uur naar huis fietste was het al onverbiddelijk voorbij.
Serieus. Probeer het eens. U gaat me nog gelijk moeten geven.
Zondag Bosdag Zondag Zeedag 
Op tak 6 zie ik een eekhoorn – denk ik.
De reiger heb ik gevonden ..
En .. om 9 u al in de chipszak dan ?
LikeLike
Nee, Ann, 9u is – zélfs voor mij – te vroeg voor chips. 🙂
En er zitten twee eekhoorns op een paar takken van elkaar, dicht bij de stam.
LikeLike