Lang leve lange weekends!
Lang leve een geweldige oma en opa die in dat lange weekend met uw dochters op pad gaan!
Lang leve een weekendje met een geweldige wederhelft in een geweldig vakantiehuisje.
Lang leve drie ochtenden uitslapen, eten zonder je ook maar iets aan te trekken van kinderporties, kinderuren of andere kinderdingen. Gewoon beginnen aperitieven en wel zien wanneer je eens zin hebt om te gaan eten. Soms is het gewoon leuk om je eens drie dagen lang alleen met jezelf te moeten bezighouden – sorrynotsorry, girls.
En lang leve wandelingen zonder te moeten checken of de buggy mee kan, of de route niet te lang is en of er een café is voor ikmoetNUkakadoenofikdoeinmijnbroek-noodgevallen.
We trokken al vaak naar het Land van Herve en de Voerstreek rond Teuven en het is altijd weer een zaligheid om er te zijn. Wel typisch: eerst ergens naartoe rijden en pas als je daar aankomt beseffen dat je daar vorig jaar nog was. Ach ja, een slecht geheugen is een sleutel voor geluk, zeker.
Deze wandeling was niet bijzonder lang maar schoon. Zo schoon! Nochtans moesten we efkes zoeken naar de juiste weg. Je moet starten aan de abdij, dan de brug over en meteen als je de grote straat oversteekt, aan het Ursulinenklooster, op je rechterkant een poortje door.
Je kunt ook niet naar rechts gaan en de grote baan naar boven op stappen, maar dat is niet de route (beseften we na een kilometer). Wel een mooi uitzicht anders:
Maar goed, dit is het poortje dat je moet hebben:
Er zijn trouwens veel poortjes waar je door moet tijdens deze wandeling van de Ursulinen maar dit is er geen van:
Wat je zoekt, zijn glooiende weilanden waarvan je spontaan je armen gaat spreiden en iets gaat zingen van ‘hills’ en ‘alive’ en ‘sound of music’. Zoiets.
De juiste bewegwijzering vinden was niet altijd evident – maar het helpt als je een Chinese vrijwilliger bij hebt die vooruit wilt lopen om de bordjes te gaan zoeken.
Tijdens dit eerste deel kreeg ik spontaan de neiging om ter plekke – Pinterestgewijs – een lange tafel met een wit tafelkleed erop te gaan dekken en een van die picture perfect feesten te organiseren. Helaas – dat zal voor een andere keer zijn.
Maar de wandeling was minstens even mooi! Na de weilanden kwamen de bloesembomen en een woonstraat.
Aan het bord van den Duits op nen brommer, ging het naar rechts, een holle weg in.
Een hele modderige holle weg, meer bepaald.
Een hele modderige weg stampvol dikke, vette wijngaardslakken, nog meer bepaald.
Daarna slingerde de weg zich langs bossen en weilanden met koeien en schapen…
…het riviertje de Berwinne…
… en een kilometer of wat over een… autobaan. Een autobaan! Wat een anticlimax! Maar de kilometers ervoor én het vooruitzicht van een abdijbiertje en un plat fromage – moyen in de schattigste selfservice ooit maakten dat weer helemaal goed.
Heer-lijk.
’s Avonds reden we nog een kort stukje naar Teuven. Daar kun je kiezen tussen twee fijne restaurants. Wij gingen nog eens naar Herberg Moeder de Gans. Recht er tegenover is Café Modern, waar het allemaal begon voor de fiftiesfeesten van Radio Modern. (Yup, dat restaurant met het gigantische orgel.) Ik vind ze allebei tof!
- Wandeling van de Ursulinen, 4,5 km
- start aan de abdij van Val-Dieu, in de buurt van Aubel
- wij kochten een wandelkaartje bij de toeristische dienst van Aubel (maar de bewegwijzering haperde hier en daar)
- gaat niet met wielen
- laarzen of minstens waterdichte schoenen aantrekken
- we lunchten bij Casse Croute, bij de abdij – vorig jaar zaten we aan de overkant, in het chiquere restaurant Moulin du Val-Dieu, met speeltuin
- bij Casse Croute was geen chips aanwezig (denk ik) maar wel andere borrelhapjes, zoals kaasblokjes
- we boekten ons vakantiehuisje via Airbnb – erg gezellig en netjes en ontzettend vriendelijk (verse bloemen uit de tuin en koude biertjes stonden klaar toen we arriveerden!) – er zijn vier bedden maar alles is open dus ik zou er niet met meer dan twee logeren, ofwel oordopjes meenemen
Zondag Bosdag Zondag Zeedag 
Een reactie op “Lang leve Het Land van Herve”