Bootje varen in de Biesbosch

Aah, Nederland, my love. Het Hollandse water, de fietsers, de huizen, de vriendelijkheid… Wat kan ik zeggen – ik ben er gek op!

Vorige week boekten we last minute een pipowagen op mini-camping Oud-Drimmelen. Slapen in een pipowagen, dat lijkt een beetje op kamperen, maar dan met stromend water én twee bedstedes met echte matrassen. (En met toilet in de gemeenschappelijke sanitaire ruimte… Ja, ja, de sterrenhemel om 4 uur ’s nachts: erg mooi.)

We sliepen met vrienden al eens in de fijne Stayokay-jeugdherberg van Dordrecht, en met ons tweeën ook in het (chiquere) hotel van Villa Augustus. Dordrecht ligt bovenaan links van de Biesbosch.

Deze keer zaten we in Drimmelen, in het zuiden van de Biesbosch, een fijne uitvalsbasis aan het begin van het gebied. Vanuit onze camping wandelden we een kilometer of drie naar het minuscule dorpje van Drimmelen. Naast de velden lagen bermen met veldbloemen – aangeboden door de gemeente. Die geweldige Nederlanders toch!

In het haventje van Drimmelen aten we eerst kibbeling en ander gefrituurd lekkers en intussen bedachten we dat het fijn zou zijn om op een grote boot te springen.

In het bezoekerscentrum startte die middag een rondvaart – inclusief wandeling. Dat leek me heel leuk zonder kinderen, maar omdat wij al uitgewandeld waren kochten we vier kaartjes voor de grotere rondvaart. Twee uur op de grote boot – spannend!

Wist je trouwens dat er een koppel zeearenden in de Biesbosch zit? Imposante beesten die ik twee keer kon spotten (maar niet fotograferen).

Het was een zalige rondvaart – als het op een boot is, is het altijd goed – en de uitleg van de kapitein gaf je een goed beeld van wat je zag en van hoe het vroeger was. Maar omdat we met zo’n tweehonderd waren, was het toch net iets minder relaxed dan ons fluisterbootje van de dag daarvoor.

Voor die full fluisterboot experience trokken we noordwaarts, naar het bezoekerscentrum van Dordrecht. Dat ligt op een halfuurtje rijden van Drimmelen. We kregen welgeteld 33 seconden uitleg over het besturen van de boot (eitje), de te volgen route, toffe stopplekjes en… Schip ahoi!

Er was er eentje niet weg te krijgen van de voorsteven!

Al na vijf minuten kwam mijnheer Reiger hallo zeggen.

Varen ging vlotjes – aanmeren daarentegen… Dat bleek iets anders. Dan maar picknicken op het bootje. Wel zo leuk én minder beestjes die ook eens van je broowdje willen proeven!

De fluisterboot is trouwens echt zijn kleine meerprijs waard. Vorig jaar zat ik eens een middag op een motorboot en tegen de avond zaten het geronk van de motor en de brandstofgeur nog in mijn oren en neus… Een fluisterboot daarentegen… Dat maakt echt bijna geen geluid.

Nog beter, maar dan zonder klein grut: een kajak of kano om door de allerkleinste kreekjes te dobberen.

Ook een Gouden Tip: boek je (fluister)boot en fietsen op voorhand. (Dat deden wij namelijk niet, en daardoor konden we alleen nog een bootje scoren.)

We boekten het bootje voor drie uur. Na 2 uur en 40 minuten stonden we weer aan wal. Toen was het wel goed geweest voor de meisjes. Voor ons mocht het nog uren duren maar geen probleem – genoeg te zien en te beleven daar!

In het bezoekerscentrum kom je bijvoorbeeld alles te weten over de bever, hét symbool van de Biesbosch. Vlak ernaast ligt het Beverbos. Daar kun je een fijne, kleine wandeling op kindermaat volgen. Thema… bevers (verrassing).

Nog échter (en gemakkelijker om de kinders mee te krijgen) als je zo’n grappige beverhandpop koopt in het bezoekerscentrum.

En toen was het nog altijd maar namiddag – tijd voor een plons! Schuin over het bezoekerscentrum, aan de andere kant van de weg, ligt een zwemvijver. Zand, gras en water – is er een betere combi? Gratis en voor niks – inclusief rondcirkelende zeearenden, hoog in de lucht.

Emmers en zandvormpjes meenemen!

Voor wie tegen die tijd een goestingske zou hebben: achteraan de zwemvijver was ook een café-restaurant, om te borrelen bijvoorbeeld. Maar daarvoor trokken wij naar het eeuwig zalige Villa Augustus, nog geen tien minuten verderop met de auto.