‘Wandelen? Oh neeee, da’s Echt Saai!’ is een klacht die we hier ten huize Zondag Bosdag regelmatig horen.
Maar wonder boven wonder, voor deze trip moest ik zelfs die tien trucs om kinderen vooruit te krijgen niet gebruiken, want de meisjes ontdekten de ene klimboom na de andere op de Kesselse Heide. Vanaf dat moment hoorden we plots heel andere geluiden – en gezeur hoorde daar niet bij. (Wel een doffe klap van een uit de boom vallende dochter was, maar ook dat was snel vergeten.)
Oké, soms moet er tijdens zo’n klimboomexpeditie al eens een zus de boom in geholpen worden.
En er valt al eens een laarsje uit.
Maar meestal is het toch gewoon genieten. En tussendoor in de blaadjes rollen.
Het heeft iets magisch, in zo’n knoestige, robuuste kanjer zitten. De schors voelen. Het uitzicht ‘daarboven’ in je opnemen.
Het is een beetje hangen. Chillen op je billen. Lummelen.
Soms is het ook uit de boom vallen, een beetje wenen en meteen daarna weer in een andere klimmen. (Mental note: volgende keer de stapschoenen in plaats van laarsjes aantrekken.)
Het is je lijf leren kennen. En je angsten overwinnen, dat ook.
Er bestaat geen twijfel over: deze plek dingt mee naar de prijs voor Klimboom van het Jaar, van mijn Bosbucketlist.
Van al dat klimmen krijg je honger, natuurlijk! Gelukkig zijn er dan moeders die op dagtrips op miraculeuze wijze veranderen in wandelende voorraadkasten.
Als je er dan ook nog, net voor je de deur uitging, aan dacht om een schepnetje mee te grissen wordt de dag helemaal een hit, want in zo’n netje kun je een heleboel bosdingen verzamelen.
Of dingen mee uit het water scheppen. Kijk daar, een ‘eiland’!
Wanneer iedereen uitgeklommen, uitgegeten en uitgevist was, reden we een kort stukje terug naar Taverne De Beemden voor het avondeten (hoera voor croques monsieur, garnaalkroketten en beuling met appelmoes!).
Speeltuin: check.
Idyllisch uitzicht: check.
Vriendelijke mensen: check.
Schattige dochters: check.
Topmiddag: check!
- De Kesselse Heide ligt op een goed kwartier van Antwerpen met de auto. Op het domein zelf is geen horecagelegenheid, maar de vele picknickbanken rond de zandvlakte zijn wel een prima plek om je eigen hapjes op te eten.
- En ja, er was chips in taverne!
Beste,
Weet u nog plekken in en rond Antwerpen met goede klimbomen voor zowel kinderen als volwassenen?
LikeLike