Ik kan daar kort over zijn. Want een blotevoetenpad is ECHT de max!
Ten eerste, iedereen is gelijk voor de wet. Grote mensen -die, zoals bekend, nogal eens ‘nee’ zeggen op leuke dingen- moeten hun schoenen ook uittrekken. En gelukkig maar, want ik had het niet willen missen.
Ten tweede, wij -de moeders- moesten rennen om de kinderen bij te houden! Dat gebeurt lang niet bij elke wandeling (maar hey, ook daarvoor bestaan geweldige trucjes).
Ten derde, het voelt echt zalig aan je voeten! Ik verwachtte één grote, schmutzige, kledderige massa om door te baggeren, maar het was echt fijn om allerlei ondergronden te voelen. En met je blote voeten op mos… You gotta love mos.
Ten vierde, het is een beetje spannend! Je weet immers niet wat je gaat voelen en elk stukje van het pad is anders. Door het riet over een koude, natte brug wandelen vonden de meisjes het engst. Voor die kleintjes is dat riet natuurlijk GIGANTISCH hoog.
Ten vijfde, je zit toch in een bos. Ha!
Met wat geluk vind je dan je kinders terug aan het eind van de wandeling, die voorbij is voor je het goed en wel beseft. En als het dan midden oktober is en toch nog 23 graden, dan moét je gewoon picknicken.
En een show in elkaar steken op het ‘podium’. (Girls will always be girls.)
En na het eten de wandeling zo snel mogelijk terug doen in de omgekeerde richting, natuurlijk. Hashtag moederkannietvolgen.
Topdag en weer iets om van onze bosbucketlist te schrappen. Volgend jaar nog van dat!
- Wij volgden het Barrevoetspad van Provinciaal Domein de Schorre in Boom. Een kleine kilometer, maar niet in lusvorm, dus als je terugstapt iets minder dan 2 kilometer in het totaal. Parkeer aan hockeyclub Braxgata en dan ben je er zo.
- Het bekendste en oudste blotevoetenpad in België vind je op de Lietenberg in Zutendaal. Dat is zo’n 3 kilometer lang en gaat ook voor een stukje door (vrij diep) water.
Zondag Bosdag Zondag Zeedag 