Er zijn zo van die weekends die te magisch zijn om na te vertellen. Dat je aan iemand die er niet bij was wilt uitleggen hoe het was, maar dat je al in het begin denkt: ‘Mja… Laat maar.’ Zo gaat het ook als je een weekend met We Are Outsiders op pad gaat.
Het begon op een vrijdagavond in september. Thema: burlende herten. Burlen is het geluid dat hertenmannetjes maken als ze bronstig zijn. Aan de Baraque Michel staat zelfs met bordjes aangeduid waar je ernaar kan gaan luisteren. De burlboulevard, als het ware!
‘De zon zien ondergaan op deze plek was al machtig – en toen hadden we het imposante geluid van de burlende herten nog niet gehoord…’
Zo stil we konden stapten we naar de open plek. En effectief, hoe lager de zon zakte, hoe meer geburl we hoorden in de verte… Verrekijkers in de aanslag… Indrukwekkend.
Toen het echt te donker en te koud werd, trokken we naar het intussen legendarisch basecamp. De tent opzetten in het donker: wij kunnen dat! (Thanks, Katrien.)
Helaas was er één klein dingetje waar geen rekening mee hadden gehouden…
Dit! Het was fakking koud die nacht! Op het vorige WAO-weekend, je weet wel, dat met de snow hike, waren wij keihard voorzien op flinke kou. Maar nu was het september en dacht ik dat ik met een gewone slaapzak en één matje en één schapenvelletje wel zou toekomen. Boy, het was gewoon nog kouder dan in januari!
Maar het leverde wel weer mooie plaatjes op.
En verbondenheid aan het kampvuur, dat ook.
Overdag was het gelukkig wel warm en konden we nog zalig picknicken in de Hoge Venen.
Om dan na de dagtocht heerlijk neer te zakken op een stoel, een pintje te drinken en de WAO-crew een geweldige gerookte zalm te zien prepareren boven het kampvuur…
Ik had mezelf voorgenomen om zo laat mogelijk te gaan slapen om zo kort mogelijk in de kou in de tent te moeten liggen. Maar het was geen straf om aan het kampvuur te blijven zitten, want Daan van The Salesman Who had zijn gitaar meegebracht.
Lang hoefde ik ook niet in die tent te liggen want ‘gelukkig’ mocht, wie dat wilde, er om 6 uur alweer uit om nog een laatste keer naar het burlen te gaan luisteren. Die ochtend zagen en hoorden we minder herten dan op vrijdagavond, maar hey… Die zonsopgang magic, baby!
En dan terug aan het basecamp ontdekken dat Dirk en de basecamp crew koffie en ontbijt hadden voorzien. Die eerste koffie smaakt echt nooit zo goed als na dit soort nachten. (Hashtag #wijwillenookeendirk. 😉 )
Iedereen opgeruimd, het ijs van de tenten laten smelten, auto’s ingepakt en nog een laatste wandeling door een prachtig herfstig bos.
Zesendertig uur uit de categorie ‘ge hadt erbij moeten zijn’. (Dat kan trouwens echt. Check www.weareoutsiders.be voor nieuwe data.)
Merci Tim & co!
Zondag Bosdag Zondag Zeedag 
How Sarah Ge zijt precies in een schrijfkramp geschoten! Geweldig post over het weekend!! Schoon foto’s ook! Echt heel sjiek. Zou ik den deze ook op wao mogen posten? Ik loop wat achter…. Danku wanku! Xxx
>
LikeLike
Haha, natuurlijk! Inderdaad, ik had wat inhaalwerk… Herkenbaar? 🙂 Post, deel, like zo veel als je wilt. 😉
LikeLike