Trakteer jezelf op een dagje stilte

Hoe hartverwarmend de winterdagen ook kunnen zijn, een mens kan er al eens nood aan hebben om even aan alle drukte te ontsnappen. Gelukkig zijn er dan stiltegebieden.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken is een stiltegebied geen plaats waar jij stil moet zijn, het is de natuur die stil is. In natuurgebieden ligt het aantal decibels laag. En laag betekent: tussen 35 en 40 dB. Dat komt ongeveer overeen met het geluid in een rustige, normale woonkamer of het gefluit van vogels bij zonsopgang.

Ter vergelijking:

de natuur onder een deken van sneeuw: 20 dB
een gesprek op een meter afstand: 50 dB
snelweg op 25 meter afstand: 70 dB
een stofzuiger: 75 dB
muziek in oortjes: 95 dB
een klas met schreeuwende kinderen of supporters in een voetbalstadion: 120 dB
luid rockconcert: 150 dB

In België werd nog geen echte wet uitgeschreven over wat zo’n stiltegebied officieel moet zijn, toch werden al enkele stilteplekken erkend. In Nederland ligt het vast: daar mogen de geluiden in een stiltegebied de 40 dB niet overschrijden.

Geluidshinder is natuurlijk relatief: wat voor de ene storend is, heeft de andere misschien niet eens gehoord. Ik merk dat ik er zelf hoe langer hoe gevoeliger voor word. Nochtans is geluidsoverlast in Vlaanderen nauwelijks nog te vermijden. Daarom ben ik zo gek op het bos: met een beetje geluk heb je er daar een pak minder last van. Nog fijner vind ik de stiltegebieden. Het kan zo veel deugd doen om eens even (bijna) niets te horen!