Begin maart bezocht ik mijn vriendin Griet en haar heerlijke gezin in Brooklyn, New York. Een paar dagen lang deed ik dus vol overgave alsof ik zelf in een van die supercoole town houses woonde, jihaa.
Omdat mijn vrienden zelf naar hun werk of school moesten – en ik voor een keertje niet (of wel, maar zo voelt dat toch niet voor mij), had ik een paar dingetjes geregeld voor mezelf. Groene dingetjes. New York is namelijk een geweldige stad maar ik word soms stiepelzot van zoveel drukte.
Gelukkig had ik alle toeristische toppers al eens gezien dus ik kon gewoon rustig doen alsof ik one of the locals was – nog altijd de plezantste manier om ergens te zijn, vind ik. Zo kwam het dat we op zaterdag samen gingen sleeën in het wondermooie Prospect Park.
De volgende ochtend sloot ik aan bij de First Sunday of the Month Walk met de Brooklyn Bird Club, ook in Prospect Park. Aangezien ook in Amerika the early birds met de wormen gaan lopen, moest ik er al om acht uur ’s ochtends staan, maar geen probleem – ik had toch een jetlag anyway. En deze zonsopgang maakte alles goed.
Beetje spannend want misschien waren Brooklyn bird watchers wel argwanend of hautain of ongeïnteresseerd, maar… Niets van dat alles! Iedereen was superlief en we vroegen elkaar meteen de oren van de kop. Het was ook een verrassende mix van locals bij elkaar – de oudste was al op pensioen, de jongste was pas zestien. Dus zo stond ik op een vroege zondagochtend met een groep New Yorkers te turen naar de rode kardinaal.
Als je daarna geen assortiment bagels verdiend hebt, weet ik het ook niet meer. I’ll have one of everything, thank you. De rest van de middag hing ik wat rond met mijn vriendin in haar buurt. Vond ik prima! Hey, ik vind zelfs een buitenlandse supermarkt exotisch, dus alweer een topdag voor mij.
De volgende dag bleef ik in de voormiddag bij de lieve dochters des huizes. Hun school werd de avond ervoor namelijk om 19u (!) afgelast omdat er een ‘sneeuwstorm’ aankwam. (Bleek nikste sneeuwstorm te zijn, alleen twee centimeter sneeuw, maar oké.) Eigenlijk had ik die ochtend afgesproken met Leslie Day, auteur van enkele fijne boeken over wild life in NYC, maar zij moest ook afzeggen door die ‘storm’…
Voor de namiddag had ik ‘doelloos rondwandelen en zien waar ik uitkom’ op mijn programma gezet. Ik startte op de Brooklyn Bridge, waar ik moest slalommen tussen andere toeristen maar hey, check this view!
Plots kwam ik uit in Chinatown – allesbehalve groen maar wel typisch New York.
Via een paar omwegen (oké – winkels) kwam ik uit bij The High Line, een oude verhoogde spoorweg die werd omgevormd tot één langgerekt park. Topidee – ook al zag ik het nu nog in de kale versie. Lijkt me super als er blaadjes aan de bomen zitten!
Toen had ik onverwacht nog tijd over om op de Staten Island Ferry te springen en de zonsondergang mee te pikken! Alle aansluitingen en metro’s en zelfs mijn oriëntatiegevoel werkten wonder boven wonder mee om vlotjes de weg te vinden.
De Staten Island ferry is gratis, hij vaart de hele tijd heen en weer tussen Manhattan en Staten Island en vanop de boot zie je in de verte het Vrijheidsbeeld en de skyline van de stad. Perfecte manier om wat aansightseeing te doen zonder ervoor te moeten betalen. En op een boot zitten is altijd goed, toch?
Als je geluk hebt krijg je er ook een machtige zonsondergang bij.
De lieve, ietwat vreemde vrouw die me tijdens één overzet haar hele levensverhaal vertelde, vervolgens een dollar van haar thuisland toestopte ‘for good luck’ en tot slot vroeg of ik whatsapp zat (‘Euh. Ja.’ Stilte.) nam ik er met plezier bij.
De volgende ochtend brak de grande finale aan: een bezoek aan het American Museum of Natural History, met als lunch break een Lunchtime Bird Walk in Central Park.
Eén woord: machtig.
Theodore Roosevelt: mijn fellow bird nerd. Ik wilde eigenlijk niet vertrekken maar gelukkig was mijn museumticket de hele dag geldig, dus ik kon na de bird walk gewoon terug binnen wandelen. Ik kan helemaal lyrisch worden over dat museum, maar ik ga dat niet doen want je moet het eigenlijk gewoon zelf zien om het te begrijpen. Echt, mensen, ga daar naartoe!
En voor wie zich afvraagt hoe ik er uitzie als ik net een red cardinal heb gezien:
Schoon beestje, he?
Bird watching in Central Park met zicht op wolkenkrabbers: het is eens wat anders. 🙂
En ook deze bird walk was weer gevuld met lieve locals. Ik kan het alleen maar aanraden om jezelf in te schrijven voor zo’n (niet-toeristische) wandeling op je citytrip. Van één van hen, Barry Pinchefsky, kreeg ik enkele dagen na mijn thuiskomst trouwens deze foto van mij en een tufted titmouse in mijn mailbox. Thanks, Barry!
Ik sluit af met een quote van Derrick McGlashen, een dakloze uit Brooklyn die enkele weken voordien was komen te gaan. Hij stond erom bekend dat hij dagelijks deze wijze woorden herhaalde aan alle buurtkinderen die een praatje met hem kwamen slaan – en ik kan hem alleen maar bijtreden:
See you later, New York people!
PS: Oh ja, nog een hele fijne cultuurtip voor als je zelf naar NYC gaat: pik eens een huiskamerconcertje mee met So Far. Echt de moeite!
Zondag Bosdag Zondag Zeedag 
Merci om me effe mee te nemen! Ik heb al lang goesting om ook eens te gaan maar ik durf (nog) niet zo goed. Maar ik heb alweer een beetje meer goesting nu.
LikeLike
Het is echt de moeite..!
LikeLike