Wat doe je als niet één maar twéé dochters tegelijk op scoutsweekend gaan? Juist ja, het busje instappen en vertrekken. Jihaa, lang leve de scouts, merci leiding!
Over de bestemming moesten we niet lang nadenken. We zijn altijd al fan geweest van De Hoge Venen, en zeker tijdens deze periode van het jaar is het er prachtig. Een late septemberzon, langzaam aan beginnende herfst én… burlende herten! Tenminste, als je geluk hebt, zoals vorig jaar met We Are Outsiders.
Burlen is wat herten doen als ze bronstig zijn. Je kan trouwens op veel plaatsen naar geburl gaan luisteren, ook bijvoorbeeld dieper in de Ardennen of op de Hoge Veluwe.
Oké, ik geef het toe: het is een beetje een bizar idee. Stel je voor dat herten naar onze bronstige mannetjes zouden komen kijken… Maar zo’n oerkreet door een bos horen bulderen, het hééft echt wel iets.
Het fenomeen begint eind september en gaat door tot midden oktober, zoiets. En er komt een portie geluk bij kijken – misschien was ons geluk al opgebruikt voor dat weekend, want wij hoorden niks… Toch niet aan deze ‘burlboulevard’ aan de Baraque Michel. We zagen wel een paar reegeiten, ook al chique.
’s Nachts posteerden we de bus op een rustige plek en toen we daar aankwamen, zagen we een man met een GIGANTISCHE… telescoop. En zo kwam het dat wij op een zaterdagnacht in september een half uur privéles kregen over de sterren. De man toonde ons met zijn indrukwekkende laserlicht Cassiopeia en de Melkweg en door zijn telescoop liet hij ons gewoon een ander sterrenstelsel zien. Onwaarschijnlijk! Maar het mooiste dat hij uit zijn hoed toverde vond ik une étoile qui est en train de mourir. Machtig toch, zo’n sterrenhemel.
We kropen in het klapbed en vielen als een blok in slaap. In de verte hoorden we door het tentzeil trouwens wél geburl – dan toch nog!
De volgende ochtend? Koffie. Eitje. Krantje. En tijd. Zeeën van tijd! Om eindelijk eens bij te praten zonder onderbroken te worden. Of net om in alle rust even te zwijgen – hallelujah, zalig jong.
Daarna nog een laatste wandeling (ocharme zo veel dode spitsmuisjes!) en op ’t gemak huiswaarts na 24 heerlijke uren met twee. Ik zeg: meer van dat!
Einde.
Zondag Bosdag Zondag Zeedag 
Een reactie op “Out of office – gone burling”