Oh, Voeren, gij zijt zo schoon

Ik vind de hele Voerstreek charmant, maar het deel waar we het voorbije weekend zaten, Sint-Pieters-Voeren, was helemaal prachtig.

’s Ochtends vroeg keken we vogels vanuit ons vakantiehuisje aan de boerderij. Ik zag alvast een allerschattigst minivogelspottertje. ’s Middags cirkelden er tot wel zes, zeven buizerds boven de weilanden achter ons huis!

Het leuke was dat we de zo goed als verlaten straat maar moesten uitlopen om bij een riviertje te komen. Want een riviertje, dat betekent stokjes en bladeren verzamelen, in het stromende water gooien en ze aan de andere kant van de brug weer zien verschijnen.

Topentertainment voor onze stadskinders!

Die zijn zelfs door het dolle heen als er een hoopje hooi van een tractor valt. Woehoew, party time!

Op 500 meter in de andere richting lag de Commanderie, een voormalige commanderij van de Ridders van de Duitse Orde-slash-forelkwekerij-slash-bistro-slash-winkeltje (met lekkere forelmousse) waar tegelijk ook de bron van het riviertje de Voer ligt.

Altijd fijn als je alleen maar de voordeur van je vakantiehuisje moet openen voor een uitstap, zeker met de kleintjes erbij.

Wie heeft trouwens een waakhond nodig als je ganzen hebt?

Jaaaa, lente!

De bolderkar bewees ook weer zijn dienst bij dramatische kleutercrisissen.

Voor de namiddagtrip hadden we wel de auto én een extra paar voelsprieten nodig want Speelbos Voerenberg was niet makkelijk te vinden (maar dat lag misschien aan ons). Het ligt ook op een beetje een vreemde strook bos, maar uiteindelijk hebben we er met z’n allen fijn een kamp gebouwd en wat korte klimparcours ontdekt. De fruitboomgaard-speeltuin verderop staat voor deze zomer op het programma, daar was het nu nog wat te vroeg voor.

Ik wil ook zo’n boomhut.

Voor het avondeten reden we naar Café Modern in Teuven. Dat werd ooit uitgeroepen tot strafste café van Vlaanderen en toegegeven, het originele Decaporgel is een attractie op zichzelf. (Het eten is lekker maar de kaart is beperkt, voor een uitgebreid diner ga je allicht beter naar Herberg Moeder de Gans aan de overkant.)

Hoe dan ook, de meisjes vonden het de max om een euro in het orgel te stoppen en te shaken! Een euro die ze meer dan eens van de andere gasten kregen – handig als je vroeg op restaurant moet gaan en er geen andere kinderen zijn om de buit mee te delen. Een ander voordeel is dat je plaats in overvloed hebt om nog een spelletje te spelen.

En dan moest het beste nog komen, want achter ons huisje liep een pad met holle wegen, waar de Voerstreek – naast wijngaardslakken en de das- zo bekend voor is. Er zouden zelfs enkele dassenfamilies zitten, maar die lieten zich niet zien tijdens onze zondagochtendwandeling.

Misschien waren onze ladies daar wat te uitgelaten voor, want de eerste zalige lentezon + een wondermooi paadje + modder + tractorsporen om te volgen + een Magische Wandelstok = een perfecte zondag.

En de ganzen zijn terug! Wie zoekt, die vindt.