Dauwtrippen aan het Schulensmeer

Zot zijn doet geen zeer. Precies daarom zette ik vorige vrijdag mijn wekker op ‘ontiegelijk vroeg’ om één van de dingen op mijn Bosbucketlist van 2017 af te vinken.

4u30: opstaan
5u: vertrekken voor een rit van een uur (ik toch)
6u: start!
9u: einde

Om zo pijnlijk vroeg op te staan had ik een paar goeie redenen: twee om precies te zijn. Want om te kunnen afspreken met mijn twee heerlijke vriendinnen, waarvan er eentje ook nog eens ver weg in het buitenland woont, was 6 uur ’s ochtends gewoon het enige gezamenlijke vrije moment in onze agenda’s. Ongelofelijk, toch?

Maar geen enkel probleem, want ik hou wel van zotte plannetjes! Dit is namelijk zoiets dat voor eeuwig en altijd in ons geheugen gegrift zal staan, ook al doen we al jaren niets anders meer dan kaarten en uit het raam staren in een bejaardentehuis.

En wat bleek… We werden royaal beloond voor ons zotte plan: check deze onwaarschijnlijk machtige zonsopgang. Die hadden we dus gewoon gemist als we nog in ons bed hadden gelegen!

En geocachingschatten! (Een aparte blogpost hierover volgt, want ik denk dat ik een nieuwe hobby heb.)

En dit beverspoor. (Ja, er zitten blijkbaar ook bevers in het Schulensmeer. Hoe cool is dat.)

En een roepende koekoek, sprinkhaanzanger en deze übercute schapen. (Verderop lag er ook wel eentje dood, zo zielig.)

En vooral: rustig de tijd voor een koffietje en een koffiekoek, en op ons gemak praten aan de vijver, zonder kinders of andere dingen aan ons hoofd.

En ook wel een regenbui, maar juist op het moment waarop we helemaal zeiknat dreigden te worden, verscheen daar een schuilhutje. Nog een koffietje dan maar, gezellig.

Na de regen kwam, zoals altijd, weer zonneschijn – en toen waren we rond. Terwijl iedereen net begonnen was aan zijn dag, hadden wij al een fantastische trip achter de rug. En het plan om er een jaarlijkse traditie van te maken was geboren.

Trouwens, ik was aangenaam verrast dat niet iedereen ons voor gek verklaarde en dat er nog mensen zich – vrijwillig en al!- aanmeldden om volgende keer mee op dauwtrip te gaan. Maak dat mee, er zijn dus nog méér zottinnen op de wereld. Misschien jij ook eens, binnenkort?

We volgden de wandeling helemaal rond het Schulensmeer. Die zou zo’n 8,5 km lang zijn. Sommige stukken zouden moeilijk te doen zijn met wielen, maar meestal ging het wel. Meer info en plannetjes: hier.
Het was te vroeg voor chips, eerder: koffie en éclairs. De cafetaria ging pas open om 10 uur, dus alles zelf meebrengen.