Beversporen en een zalig hutje bij de Ourthe

Seg, wat was dat eigenlijk met al die bevers en omgeknaagde boomstammen op uw Instagram vorige week, madam Bosdag? Wel, dat was een fantastische beverwandeling en een zeer fijn hutje op een heerlijke plek. En dat allemaal als een van de twaalf cadeaus aan mijn lief voor zijn laatste jaar als dertiger. Een mens kan toch nogal eens geluk hebben in het leven, maat!

Les Cabanes de Rensiwez stonden namelijk al lang op ons verlanglijstje, maar de hutjes waren altijd volgeboekt als wij plannen maakten om te gaan. Om dat verjaardagsjaar te organiseren dacht ik: ‘Nu moet het er maar eens van komen ook.’ (En nee, ik word nog altijd niet gesponsord voor blogposts – gewoon zelf betaald, mannen.)

Op vrijdagavond vertrokken we met de auto, vier (!) uur (in plaats van de verwachte twee) later vonden we ons hutje. ’t Is te zeggen, vier uur later kregen we een zaklampje cadeau aan de onthaalbalie en mochten we op zoek gaan naar ons hutje. In de pikkedonkere!

Na eliminatie en tegen een paar andere zoekenden te botsen, vonden we het. Haardvuurtje aan, za-li-ge snelle venkelpasta uit het boek van Mme Zsazsa klaargemaakt (echt, jullie hebben ‘Honger!’ toch al, he?) en de zetel in.

Met een boek waarvan ik nog niet zeker ben of ik erdoor geraak, maar waarvoor dit toch de meest uitgelezen (ha!) plek was om erin verder te gaan. Om na tien minuten al te liggen maffen, maar hey, vakantie is vakantie, he. De volgende dag zag ik dit:

Het is altijd bijzonder om bij een vakantiehuisje te arriveren in het donker en dan ’s ochtends voor de eerste keer het uitzicht te zien, toch? Helaas zag ik ook regen. Héél veel regen.

Incendie? Don’t think so.

Wel héél veel herfstschoon. En toen mijn wederhelft twee uur later ook wakker was en het ontbijt achter de kiezen, vertrokken we op beverwandeling. MAN! We waren nog niet goed vertrokken of we zagen dit al:

Check die sporen van die tanden! Dit knaagwerk was duidelijk nog zéér vers.

Beetje verderop zagen we een massa beverdammen…

En dit…

En nog veel meer!

Hieronder: het werk van de berkenspintkever, of was het een letterzetter? (In Het bosboek lees je wat die juist doen.)

We zagen ook prenten, van een rasechte Uitglijdende Mensch, bijvoorbeeld.

Na een goeie drie uur ononderbroken stappen door de regen zagen we in de verte DE HERBERG, bij de brouwerij van Achouffe. EINDELIJK.

Dik verdiend, ja!

Daarna stapten we nog een klein uurtje door een magisch stukje bos. Heel stil, heel speciaal. Het was trouwens nog altijd niet gestopt met regenen.

Meer nog, de volgende ochtend kwam er voor de gezelligheid nog wat smeltende sneeuw bij. Toen moesten we onszelf wel opofferen en een vuurtje stoken om de sauna aan te maken.

En toen we naar huis reden scheen de zon… (Zal je altijd zien.)

Geplaatst in Dagje weg Spoorzoeken Vakantie Wallonië Wandelen Weekendje weg en Getagd Achouffe bevers beverwandeling ourthe routeyou